کتاب|

عمومی

درباره‌ی کتاب تصویر دریان گری"تصویر دریان گری"، تنها رمان اسکار وایلد و احتمالا مشهورترین اثر او، رمانی نامتعارف است، رمان یک شاعر، رمان یک نمایشنامه‌نویس، رمان یک نویسنده‌ی قصه‌های پریان، رمان یک منتقد ادبی و خلاصه رمان هرکسی جز یک رمان‌نویس. در واقع، کتاب هم از این‌همه بهره دارد و هم هیچ‌یک از این‌ها نیست. نثر آن گاه به شعر پهلو می‌زند و با اشعار منثور خود وایلد تفاوت چندانی ندارد. صحنه‌ها اغلب خصلتی سخت نمایشی به خود می‌گیرند که بذله‌گویی‌ها و حاضرجوابی‌های لرد هنری، یکی از دو شخصیت اصلی، به آن سرزندگی خاصی می‌بخشد. پیرنگ اصلی آن، داستان جوانی که هرگز پیر نمی‌شود، به مضامین قصه‌های پریان شباهتی آشکار دارد. به‌علاوه، بسیاری از بحث‌های شخصیت‌ها در باب هنر و زندگی و نسبت آن‌ها با یکدیگر و چیستی و چرایی اثر هنری در نهایت از مباحث نقد ادبی و هنری نسب می‌برد. افزون بر این، وایلد با تعریف بخصوصی که از وظیفه‌ی هنرمند دارد، به آفرینش در آفرینش نیز دست می‌زند و می‌کوشد با توصیفی از اشعار گوتیه یا نمایشنامه‌های شکسپیر اثری به‌موازات آثار آنان بیافریند.
پیشنهادهای دیگر از همین دسته‌بندیمشاهده همه
م...م...محمد۲
م...م...محمد۲
104,000تومان
دیدگاه کاربران
2 سال پیش
3بهخوان
توفیق اجباری داشتم در خواندن این کتاب به زبان اصلی. اجباری چون برای درس رمان انگلیسی دانشگاه بود و امتحان داشت، توفیق چون داستانش جذاب بود و از آن کتاب‌هایی بود که دوست داشتم حتما بدانم آخرش چه می‌شود. همه چیز از آن پرتره نقاشی شده مرد جذاب شروع می‌شود.
2 سال پیش
4بهخوان
به نام او بالاخره یک نویسنده بریتانیایی دوست‌داشتنی پیدا کردم. البته بگویم زیاد داستان بریتانیایی نخوندم و هنوز هم که هنوز است هیچ داستانی از چارلز دیکنز را نخوانده‌ام ولی با توجه به همینهایی که خوانده‌ام با اطمینان می‌توانم بگویم ادبیات انگلیسی ادبیات مورد علاقه من نیست یعنی یک رمان‌نویس صرف آنکه یک قصگوی درجه یک باشه نمی‌تونه نظر من رو به خودش جلب کنه باید که ذوق و جنونی در لابه لابه‌ی سطور داستان یا رمانش باشه و اسکار وایلد در نمایشنامه سالومه و رمان تصویر درویان گری این جنون ذاتی رو به رخ می‌کشه در کل رمان یکی از رمانهای مورد علاقه منه ولی به شدت معتقدم که اگر تصویر درویان گری به مانند غالب کارهایش نمایشنامه بود با یک اثر به مراتب قویتر و جاندارتر روبرو بودیم، اصلا اساس داستان و تقدیرگرایی آن، اثبات کننده این نکته است که با یک تراژدی روبرو هستیم و به نظرم اگر درویان گری نمایشنامه بود حتما در رده شاهکارهای شکسپیر قرار می‌گرفت، هرچند الان هم به خودی خود اثر قابل توجه و خوبی است در بعضی از فصلها عملا با پس و پیش کردن پارگرافها به راحتی می‌توانیم آن را به شکل نمایشنامه دربیاوریم و باز هم به نظرم اگر وایلد درویان گری را در قالب نمایشنامه می‌نوشت بسیاری از زواید داستان خود با خود از بین می‌رفت مثلا به راحتی می‌شود بعضی از قسمتها و حتی فصلها رو حذف کرد، فی المثل فصل پانزده به تمامی، یا فصول اولیه را خلاصه‌تر کرد کلا داستان خیلی دیر شروع می‌شود صفحه ۱۴۰ تقریبا نیمه حجم کتاب با این حال کتاب کتاب بسیار خوبی است از آن کتابهایی که در رده رمانهای کلاسیو خواندی قرار می‌گیرد. و نکته‌ای که با نگاه کردن به زندگی وایلد به آن پی میبریم این است که انگار وایلد در تصویر درویان گری سالها پیش از مرگش داستان زندگی خود را نوشته است.
3 سال پیش
5بهخوان
یه رمان واقعن جذاب که نمی‌تونی بذاریش زمین تا تموم نشده...
9 ماه پیش
4.5بهخوان
میشه گفت خیلی قشنگ بود..یعنی یکی از قشنگترین کتابها بود..اینکه چجوری انسانها به ظاهر دیگران نگاه میکنند و او را قضاوت میکنند یا اینکه چقدر راحت میتوان پنهانکاری کرد! چه انسانهای دورویی که درکنار ما هستند اما ما انها را بهترین خودمان میدانیم!!...
کتاب های دیگر اسکار وایلدمشاهده همه