دربارهی کتاب مرگی بسیار آراممرگی بسیار آرام کتاب کوچکی است که در آن سیمون دوبووار ایام سخت ابتلای مادرش به سرطان را شرح داده است و از این نظر نوعی خودزندگینامه محسوب میشود که بهصورت داستانی تلخ و دردناک نوشته شده است. دوبووار در جهان فکری متفاوتی با مادرش زندگی میکرد؛ او روشنفکری اگزیستانسیالیست بود و مادرش تحصیلکردهی یک مدرسهی دینی کاتولیک. او نقبی هم به دوران جوانی و نوجوانی خود زده و گاه اشارهای هم به سارتر، دوست و همفکر برجستهاش، کرده و دربارهی رابطهاش با او نوشته است. او در جایجای این کتاب، بیآنکه اصول خود را فراموش کند، در تلاش است که اختلاف فکری با مادرش را به کناری بگذارد و وظایف فرزندی را بهخوبی بهجا آورد. دوبووار در این کتاب هم، مانند آثار داستانی دیگرش، از ادبیات بهعنوان ابزارِ بیانِ افکار و ایدههایش بهره برده است.پیشنهادهای دیگر از همین دستهبندیمشاهده همه
مرگی بسیار آرام هیچ داستانی نداره، خاطراتیه از آخرین روزهای زندگی مادر. از زمین خوردن مادر توی خونه شروع میشه تا آرام آرام رفتن از دنیا. متن ساده و صمیمی و بی تکلف نوشته شده و اگر کسی در این موقعیت قرار گرفته باشه، یعنی با بیماری مادر یا مادربزرگ و بیمارستان سر و کله زدن باشه احتمالا نمیتونه بدون اشک کتاب رو به پایان ببره و احتمالا برای کسی که این موضوعات رو عملاً درک نکرده باشه یک خاطره گویی معمولی و تلخه.ه
پیشنهاد میکنم که در صورتی که در این موقعیت بودید این کتاب و کتاب سوگ مادر رو در فاصلهی کوتاه نخونید چون که خیلی حال بدی خواهید داشت.ه
1 سال پیش
4بهخوان
عقده ام این است که کتاب بیش از اینکه رمان باشد، بخشی از خاطرات نویسنده بود . داستان مواجهه او با مرگ مادرش. به همراه فلسفه ها و تفاسیری که میشد از این صفحه از زندگی او آموخت.
ما در بسیاری از کتاب ها و جستار ها درباره اضطراب وجودی، مرگ، فقدان و سوگواری فرضیات و نظریاتی میشنویم در حالی که این کتاب که خود افشایی کم نظیری از نویسنده است، چیزی بیش از نظریه درباره مرگ است. چیزی مانند نظریه های اگزیستانسیال در باره مرگ در کاربست اجرایی.
خواندن این کتاب می تواند بسیار درباره مرگ و زندگی بیاموزد.
1 ماه پیش
4بهخوان
مرگی بسیار آرام از آن دست کتابهاییست که خواندنش را با احتیاط به دیگران و قاعدتا نه به همه، پیشنهاد میکنم. نه که بگویم ارزش خواندن ندارد بلکه این یادداشتها دست روی نقطه ضعف آدمی میگذارند؛ مرگ!
همه با این کتاب به نوعی و به نسبت خودشان ارتباط برقرار میکنند.
خاطرات دوبووار، انسان را به فکر وا میدارد، به عمق خاطرات میکشاند، احساسات قدیمی را زنده میکند و شاید تا بازنگری به دیدگاهمان به برخی وقایع پیش برود.
مرگی بسیار آرام یک رمان نیست؛ خاطرات است. لحظاتیست که زندگی شدهاند و احساساتیست که رقم خوردهاند. پس اگر صرفا به دنبال یک رمان هستید شاید بهتر باشد دیگر آثار دوبووار را بخوانید.
1 سال پیش
3بهخوان
سراسر درد و رنج و مریضی و مرگ.
برای کسانی که تجربه ی مشابه دارند، بسیار دردناک تر و منزجر کننده است. مثل من.
نخوندنش واجبه.
3 ستاره به خاطر قدرت توصیف نویسنده است.