دربارهی کتاب تاریخ کتابخوانیمن این کتاب را بیست سال پیش نوشتم و در آن زمان فکر میکردم که در کار کشف کتابخوانی، ویژگیهای بارز آن و نحوۀ شکلگیری کتاب در طی تاریخ بودهام. نمیدانستم که در واقع مشغول پافشاری حقوق خودمان به عنوان خواننده هستم، در تداوم حرفه (یا شور) محبوب خود، ورای مسائل اقتصادی، سیاسی و فنی، در عرصهای بیحدومرز و رؤیایی که در آن خواننده ناگزیر به انتخاب نیست و همچون حوا میتواند هر رسانهای را برگزیند. ادبیات جزمگرا نیست: به جای پاسخهای قطعی پرسش مطرح میکند. کتابخانهها در اصل اماکن آزادی فکریاند: اگر قیدوبندی بر آن زده میشود، از ما است. کتاب خواندن ابزاری بی منتها است، یا باید باشد که به مدد آن کمی بیشتر با جهان و با خودمان آشنا میشویم و این کار نه با تقابل بسترها بلکه به مدد شناسایی کلماتی صورت میگیرد که تکتک، از دوردستها، از زمانهای قدیم، خطاب به ما نوشته شدهاند. کاملاً راضی خواهم بود اگر این کتاب به عنوان اعتراف سرشار از سپاس خوانندهای پرشور خوانده شود که میخواهد هرجور شده این نشاط مستمر و مستلزم جد و جهد را با خوانندگان دیگر به اشتراک بگذارد. آلبرتو مانگوئل در تاریخ کتابخوانی کوشیده تا از طریق بررسی تاریخ خواندن و تاریخ عجیب و شگفتانگیز پیشرفت خواننده از الواح گلی تا کتابهای چاپی امروزی؛ نقشۀ جهان عینی ما را ترسیم کند.
پیشنهادهای دیگر از همین دستهبندیمشاهده همه
خواندنش دو حسن بزرگ دارد؛ نخست درکی تاریخی از فرایند رساناییِ کتاب. فیالواقع اینکه کتاب در حکم یک رسانه چه مسیری را در دالانهای تاریخ طی کرده تا به ما رسیده. چه مخاطبانی داشته و چگونه مصرف میشده و فناوری چگونه بر کمیت و کیفیت مصرفِ این رسانه اثر گذاشته. دو دیگر آنکه کرم کتابها همیشه در طول تاریخ بودهاند و هستند و خواهند بود بعون الله که اگر قرار بود فناوری و فضای سایبر، نسخه این رسانه تک نفرۀ دوستداشتنی را بپیچد الان ما در قرن بیست و کم نمینشستیم به خواندن شرح همتایانِ کتابخوارمان در سدههای پیش از میلاد.