کتاب|

عمومی

درباره‌ی کتاب سرزمین مقدس: سفری به فلسطیننویسنده و تصویرساز کتاب، از فرانسه و به‌خاطر مأموریت بشردوستانه‌ی همسرش وارد سرزمینی شده که حتی در تعریف مرز، ملیت، دولت، شهروند و… دچار اختلاف است. گی دولیل به سبک مشهور رسانه‌های غربی، دولت مستقر را اسرائیل می‌داند. برای همین مشاهدات روزمره‌اش را در همین چارچوب روایت می‌کند. او اگرچه تناقضات آشکاری را در زندگی انسانی فلسطین مشاهده می‌کند ولی تلاش می‌کند با شوخ‌طبعی و مقایسه‌ی سطحی حوادث، خود را بی‌طرف نگه دارد. ارزش روایت دولیل به روایت مشاهدات شخصی‌اش از پیچیدگی‌های درون جامعه‌ی پرالتهاب فلسطینی است؛ از چالش‌های فلسطینی-اسرائیلی تا تعارض سیاسی و مذهبی درون اسرائیل. روایت زندگی در نوار غزه که بیش از یک میلیون انسان در آن حبس شده‌اند و سال‌هاست اجازه‌ی رفت‌وآمد ندارند. روایت زندگی سخت انسان‌هایی که برای گذر از کوچه‌پس‌کوچه‌های زیبای بیت‌المقدس باید جان‌شان به لب برسد.
پیشنهادهای دیگر از همین دسته‌بندیمشاهده همه
دیدگاه کاربران
2 سال پیش
من آقای حسین وهابیان( پژوهشگر حوزه فلسطین) رو نمیشناسم،ولی پیوست آخر کتاب رو چقد قشنگ نوشتن. چند سطرش: ⁦✍️⁩گی دولیل به سبک مشهور رسانه‌های غربی دولت مستقر را اسرائیل می داند اگرچه تناقضات آشکاری را در زندگی انسانی فلسطین مشاهده می‌کند ولی تلاش می‌کند با شوخ‌طبعی و مقایسه سطحی حوادث خود را بی طرف نگه دارد. نویسنده تاریخ معاصر فلسطین را روایت نکرده است و ترجیح داده آنچه را در رسانه‌های عمومی اسرائیل شنیده و خوانده با مشاهداتش درآمیزد. در روایت ها هم اغلب از اسامی اسرائیلی استفاده کرده است برای همین تاریخ‌نگاری اش از وقایع و مکان های مذهبی فلسطین چندان معتبر نیست اما ارزش دلیل به روایت مشاهدات شخصی اش از پیچیدگی های درون جامعه پرالتهاب فلسطینی است ،روایت زندگی در نوار غزه که بیش از یک میلیون انسان در آن حذف شدند و سالهاست اجازه رفت آمد ندارند.🥺💔
2 سال پیش
4بهخوان
این کتاب روایت مصوری از تجربیات گی دولیل در طول اقامت یکساله‌ش در اورشلیم یا قدسه. گی دولیل به خاطر ماموریت پارتنرش که یکی از اعضای پزشکان بدون مرزه، راهی فلسطین میشه و در طی این مدت علاوه بر نگهداری از دو فرزندش و انجام پروژه‌های شخصی، چندین نمایشگاه و کارگاه در شهرهای مختلف فلسطین برگزار می‌کنه. گی دولیل آدم بی‌طرفی نیست. همیشه تاریخ، وقایع و اخبار رو از اسرائیلی‌ها شنیده و نظر خوبی نسبت به مسلمان‌ها نداره. به همین خاطر از تمیزی و زیبایی تل‌آویو ذوق‌زده می‌شه، از خرابی و کثیفی قدس خوشش نمیاد، حجاب و مراسم عروسی مسلمان‌ها رو مسخره می‌کنه، انتقاد از عملکرد دولت اسرائیل از طرف روزنامه‌های خود اسرائیل براش عجیبه و خیلی موارد دیگه. اما آش انقدر شور هست که گیل دولیل هم متوجه‌ش بشه. کم کم پست‌های بازرسی و سخت‌گیری‌های بیش از حد، بستن راه‌ها، اذیت و آزار مسلمان‌ها به دست یهودی‌ها در محلات مختلف، خراب کردن خانه‌های مسلمان‌ها، اشغال تپه‌ها و به دنبالش شهرک‌سازی‌های غیرمجاز و از همه مهم‌تر شرایط اسفناک مردم غزه و بمباران‌های پشت سر هم، به چشمش میاد. گرچه دولیل سعی می‌کنه سطحی به این موارد اشاره کنه و با شوخی از کنارشون رد بشه، اما باز هم تکان‌دهنده هستن. در کل کتاب بسیار جالب و ارزشمندیه و توصیه می‌کنم حتما بخونیدش. برای ما که همیشه فلسطین رو از نگاه جمهوری اسلامی و اسرائیل رو از نگاه آمریکا شناختیم، شنیدن روایت یک آدم غربی نه چندان بی‌طرف غنیمته؛ هم در مورد وقایع فلسطین و هم در مورد حقیقت اسرائیل.
2 سال پیش
5بهخوان
اولین و شاید مهم ترین نکته ای که درباره ی این کتاب به ذهنم می رسد ، نوع نوشتار و قالب کلی آن است . برای من بعد از داستان های کودکانه ای که در بچگی می خواندم ، این اولین کتاب مصور جدی و با محتوای معناداری بود که می خوانم . تجربه ی فوق العاده جذابی بود و به حدی جذب شدم که تصمیم گرفتم سفرنامه های مصور دیگری به خصوص از همین نویسنده بخوانم . در این کتاب، بیشتر با تصاویر طرف می بودیم و کمتر نوشته می دیدیم . نوشته ها هم بیشتر دیالوگ بودند . تصویر ها خودشان محتوا را می رساندند و من نیازی به توضیحات بیشتر نمی دیدم . می توانم بگویم برقراری ارتباط را خیلی راحت تر می کرد . مثلا نسبت به سباستین که سفرنامه ی دیگری بود که خواندم ، ساده تر با این کتاب ارتباط گرفتم . کاملا می شد به شناخت نسبی و خوبی نسب به فلسطین رسید . از زاویه ی دیدی که تقریبا بیشتر قسمت های کتاب ، بی طرف نگاه می کند و فقط بیننده است . یکی از ویژگی های مثبت این کتاب ، شکل طراحی ها و نوع قلم نویسنده بود . به نظرم قوت قلم دولیل بالا بود و می توانست مخاطبانش را جذب کند . خود من در همان نگاه اول ، وقتی چهره ی خودش را دیدم ، بی اختیار خنده ام گرفت و برایم بامزه بود . در تمامی قسمت های کتاب دیدن چهره ی گی ، در هر حالتی خنده دار بود . تقریبا باقی شخصیت ها هم جالب کشیده بود ولی خودش واقعا جذاب و بامزه بود . دیالوگ ها و احساساتی هم که بیان می کرد ، باعث می شد خیلی راحت با کتاب ارتباط برقرار کنم و با میل صفحات را جلو بزنم . همین عامل حتی باعث شد وقتی کتاب را تمام کردم واقعا ناراحت شوم و زمانی که گی آتلیه و چمدان هایش را جمع کرد و مهمانی خداحافظی گرفتند ، واقعا ناراحت شوم که چرا کتاب تمام شده ! تمام اینها به نظرم نشان می دهد که نویسنده توانایی زیادی در جذب مخاطب و همراه کردن آن با خودش داشته است . لحن خوب هم در همراه سازی خواننده بی تاثیر نبوده است . لحن این کتاب در بیشتر قسمت ها طنز گونه بود . به طوری واقعا خنده دار و در احساسات خواننده تاثیر می گذاشت . مثلا جایی که گی از پشت پنجره ، یک عروسی مسلمان را می دید و فضایش و حس خودش را درباره ی آن می گفت ، خیلی جالب بود . یا مثلا وقتی یکی از داستان هایش که کمی ناجور بود را در جاهای مختلفی که دعوت می شد به نمایش می گذاشت ، کامل می شد فضا را درک کرد و به خاطر توصیف و دیالوگ های طنز ، خندید . البته نوشتار طنز در خیلی از کتاب ها هست و باز روی مخاطب تاثیری نمی گذارد ! به نظرم علت جالب بودن داستان این کتاب این بود که صرفا این دیالوگ ها نوشته نشده بود ، بلکه من احساس می کردم از اعماق وجود نویسنده و حس و حال کاملا واقعی او است . چون خودش هم مسافر بود هم نویسنده و هم تصویرگر هم بی تاثیر نبود. نکته ی مهم دیگر ، درباره ی اطلاعات دهی و تصویرسازی ذهنی است . در این کتاب اطلاعات خیلی زیادی می شد درباره ی فلسطین ، یهودیت و اسرائیلی ها به دست آورد . مثلا اینکه یک سری افراد به عنوان یهودی های ارتدکس هستند که خیلی متعصب اند ، مردانشان فقط دعا می خوانند ، میانگین هر خانواده 7 بچه دارد و خیلی وضعشان خوب نیست . یا مثلا درباره ی واقعیت زندگی و نوع شخصیت شهرک نشین ها . و حتی درباره ی مراسمات مختلف یهود مثل مراسم روز عید فطیر . من به شخصه تنها تصویری که از کل فلسطین داشتم ، جوانانی که به سمت اسرائیلی ها سنگ پرتاب می کنند ، خاخام های وحشی و ترسناک ، مسلمانانی که به هیچ وجه نمی توانند وارد مسجدالاقصی شوند و حسرتش را می کشند ، بود . اما این کتاب به طور کلی ذهنیت اشتباهم درباره ی خیلی از مسائل مربوط به فلسطین را عوض کرد . همین که همه ی یهودی ها بد نیستند ، بسیاری از آنها حتی خواستار پایان جنگ و درگیری های بین یهودی ها و فلسطینیان هستند. اینکه نویسنده سعی کرده بود در میان این روایت کردن ها و به تصویر کشیدن فلسطین ، عقاید شخصی و موضع خودش را دخیل نکند هم قابل ستایش است . در اکثر قسمت های کتاب ، دولیل فقط راوی بود و خودش به ما فرصت قضاوت را می داد . نه تنها درباره ی یهودیت بلکه حتی درباره ی دین خودش ، مسیحیت هم اظهار نظر خاصی نمی کرد . مثل وقتی به مقبره ی مسیح رفتند و با رفتار عجیب مسیحی ها مواجه شد که وحشیانه رفتار می کنند و برای دیدن مقبره هم را هل می دهند ، ولی با اینکه انتظار می رفت ، چیز خاصی نگفت . البته گاهی سکوتش خیلی جالب نبود و من احساس می کردم خیلی بی احساس است . مثلا وقتی نادینه داستان برادرش که چگونه کشته شده را گفت ، گی واکنش خاصی نشان نداد و تعجب برانگیز بود ! با وجود اینکه متن زیادی در کتاب موجود نبود ، شخصیت پردازی های کتاب خوب بود . کاملا می توانستم بفهمم چه شخصیتی دارند ، هم از روی چهره هایشان ، هم توصیفات اندکی که نویسنده کرده بود . به خصوص اینکه به شخصیت های فرعی هم توجه کرده بود . مثلا یهودی های مآشعریم را با حالتی خشمگینانه و زشت کشیده بود ، برعکسش مایکل ، کشیش کلیسایی که در آن آتلیه زده بود را با چهره ای مهربان و مرتب کشیده بود . کتاب به صورت ماه ماه تقسیم بندی شده بود . از اوت شروع می شد تا ژوئیه ی 2011 . درون خود همان ماه ها هم به صورت تیتروار ، داستان به بخش هایی تقسیم شده بود . در قسمت هایی کمی این نبود انسجام یا رها شدن های ناگهانی، آزاردهنده می شد . مثلا یک جا یادم است گی در کافه ای نشسته بود ، مردی دیوانه با اسلحه آمد سمت مردم کافه و جملات عجیب و غریبی گفت ، در همین جا ماجرا رها شد و رفت سراغ بخش بعدی . من به عنوان خواننده دوست داشتم بدانم آن مرد چه کسی بوده و چه اتفاقی در نهایت می افتد ؟ در نهایت می توانم بگویم یکی از بهترین کتاب هایی بود که خواندم و همچنین بهترین سفرنامه تاکنون . کتابی است که خواندنش را به همه توصیه می کنم . به ویژه برای کسی که بخواهد با فلسطین آشنا شود و یا به سفرنامه خواندن و کتاب های سبک کمیک علاقه داشته باشد .
2 سال پیش
5بهخوان
کمیکش عالیه. روزنوشت های یک کانادایی که یک سال ساکن اورشلیم میشه. و از ارتباط و مشاهداتش از فلسطینیان و اسرائیلیان میگه. روایت تا حدودی بی طرفه و میشه به انقلابی و غیر انقلابی توصیه اش کرد با نیت تعدیل و واقعی کردن دیدگاه درباره قضیه فلسطین