دربارهی کتاب نگاهی به شعر نیما یوشیجانتشارات نیلوفر منتشر کرد:نگارنده در این کتاب سعی دارد ضمن بررسی جهانبینی و شعر نیما یوشیج، چگونگی پیدایش نظامهای شعری را نیز ارزیابی کند. بدینمنظور نخست، به اختصار، پیشفرضهای نظری خود را دربارة شعر نیمایی مطرح و سپس شعر عروضی فارسی و آنگاه شعر مشروطه را که آن را مقدمه یا پیشدرآمد شعر نیمایی میداند، بررسی میکند. وی در ادامه میکوشد این نکته را بازگو کند که مهمترین اقدام شاعران مشروطه این بود که آنان توانستند پس از انقلاب، مفاهیمی نظیر آزادی بیان، حقوق بشر، میهنپرستی، تجدد و... را که از طریق نثر، وارد فضای فرهنگی ایرانیان شده بود وارد شعر فارسی نیز بکنند. پس از آن ضمن بیان اشتراکات نیما با کار شاعران مشروطه به تحلیل نوآوریهای او در شعر، و بحث مختصری دربارة رمانتیسم، فردگرایی و نهضت سمبولیسم میپردازد؛ ضمن آنکه چند شعر نیما را نقد و در پایان نیز زندگینامة کوتاهی از او و فهرستی از عناوین اشعار او را عرضه میکند. در این فهرست علاوه بر عنوان شعرها، تعداد مصرعها، سال سرایش و نیز قالب هر شعر ذکر شده است.پیشنهادهای دیگر از همین دستهبندیمشاهده همه
وَهُوَ الَّذِي يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ
«نظام شعری» مجموعهای از اشعاری است که دارای ویژگیهای وزنی و ساختاری مشخصی است. معمولاً هر جامعهٔ زبانی دارای چند نظام شعری متفاوت است. مثلاً در حال حاضر در زبان فارسی سه نظام شعری فعال و پرکاربرد وجود دارد که عبارتند از شعر عروضی و شعر نیمایی و شعر عامیانه.
این بند را از مقدمهٔ کتاب نقل کردهام. در مقدمه به توضیح بخشهای گوناگون کتاب هم برمیخوریم:
در فصل اول کتاب با عنوان «فرضیات و تمهیدات نظری»، بهاختصار پیشفرضهای نظری خود را معرفی کردهایم.
در فصل دوم به بررسی شعر عروضی فارسی (و چگونگی پیدایش آن) پرداختهایم.
در فصل سوم به بررسی شعر مشروطه که آن را پیشدرآمد شعر نیمایی میدانیم، پرداختهایم.
در فصل چهارم نشان دادهایم که چگونه از سالها پیش از انقلاب مشروطه، نثرنویسان ایرانی مردم را با مفاهیم اولیهٔ رمانتیسم اروپایی آشنا کردهبودند و به سمت انقلاب سوق دادهبودند. و مهمترین اقدام شاعران مشروطه این بود که توانستند پس از انقلاب، مفاهیم منتقلشده توسط نثرنویسان را وارد شعر نیز بکنند.
فصل پنجم که فصل اصلی و مفصلترین فصل کتاب است، به بررسی شعر و جهانبینی نیما یوشیج اختصاص دارد.
فصل ششم کتاب شامل جمعبندی و نتیجهگیری از کل مباحث کتاب است.
فصل هفتم با عنوان «ضمائم» شامل زندگینامهٔ کوتاهی از نیما یوشیج و فهرستی از عناوین شعر او (به همراه تعداد مصراعها، سال سرایش و قالب هر شعر) است.
بیشترین لطف این کتاب در نظامبخشی و منظمبودن آن است. امید طبیبزاده تمام تلاش خود را کرده تا طرحی کلی و منظم از حیات شعر فارسی ترسیم نماید. در روند دیدن این طرح که از قبلِ پیدایش شعر عروضی آغاز میشود و تا پیدایش شعر نیمایی ادامه دارد، ما با بحثهایی نظری پیرامون چگونگی پیدایش نظامهای شعری نیز مواجه میشویم. تو گویی با یک تیر، دو نشان! فقط جای بحث دربارهٔ پیدایش شعر عامیانه خالی است...