اولین جلد از مجموعهی پژوهشهای نویسنده در نقد الهیات سیاسی که نام مناسبتر برای آن نقد اسلام سیاسی است. فرضیهی کتاب این است که از اصلاح دینی، استبداد دینی برمیخیزد و از روشنفکری دینی نوعی بنیادگرایی دینی بر میآید.
کتاب ۷ فصل دارد: اول. تمایز میان اسلام و اسلام گرایی.
دوم. نسبت روشنفکری دینی و بنیادگرایی دینی.
سوم. نقد پروتستانتییسم اسلامی و تمایز آن با پروتستانتیسم مسیحی با بررسی آرای لوتر، کالون، آخوندزاده، شریعتی، سروش و شریعت سنگلجی، یوسف شعار، سید محمود طالقانی، مجاهدین خلق و اخوانالمسلمین.
چهارم. بررسی سلفیگری سنی از اقبال لاهوری تا ابوالاعلی مودودی.
پنجم. بررسی آرای گروه فرقان و سلفیگری در شیعه.
ششم. بررسی نسبت سلفیگری و روشنفکری با مورد حبیبالله آشوری و هفتم نسبت سنتگرایی و سلفیگری با تکا به آرای خواجه نصیرالدین توسی.
این مجموعه ۴ جلد دیگر هم دارد.
دوماهنامهی آگاهی نو، ویژهنامهی نقد و بررسی کتاب: «کتابنامه؛ در نقد و بررسی آثار، جلد یک»، شمارهی پیاپی 05، پاییز 1400.