کتاب|

عمومی|

ادبیات|

شعر

درباره‌ی کتاب مرثیه ای برای هایدهانتشارات دوات معاصر منتشر کرد:مرا ببخش آنقدر فقیر بودم نتوانستم زخم هایت را از بیمارستانِ هشتاد میلیون تختخوابی بیدار کنم برای تویی که به تنهایی گریه می کنی به تنهایی گریه می کنی به تنهایی اشک می ریزی به تنهایی التماس می کنیآه! دست های تمامِ زنانِ جهان در دستکش هایشان تنها می مانند در روزگاری که مادر یعنی اضافه! عشق یعنی سیمان! مرگ یعنی هر روز تقصیر تو نیست زن بودن در این سرزمین جرم بزرگی است
پیشنهادهای دیگر از همین دسته‌بندیمشاهده همه