دربارهی کتاب The English JobAmongst British diplomats there's a rather poignant joke that Iran is the only country in the world which still regards the United Kingdom as a super power. But for many Iranians, it's not a joke at all. Scratch the surface, and Iranians of all political persuasions will remind you that it was Britain, with the US, who removed the democratically-elected Prime Minister of Iran, Mohammad Mosaddegh. The coup against Mosaddegh may have been in 1953, but for Iranians that feels like yesterday.
Rather as we in the United Kingdom continue to define ourselves by what happened nearly eighty years ago at the start of the Second World War, modern Iranians define themselves by their bloody experience of the Iran Iraq war of 1980 88, where the country had stood alone against Iraq. The conflict was an act of unprovoked aggression by Saddam Hussein, leader of Iraq. The rest of the world France, the Soviet Union, later the US and the UK all piled in to support Iraq, with Saudi Arabia and other Gulf States bankrolling Saddam. It was this experience that has helped define Iran s view of the world, and its attitudes to both its local rivals for power and those further afield.
This book seeks to illuminate Britain's difficult relationship with Iran, and in doing so provide anyone with an interest in Iran, with a better understanding of this extraordinary country.پیشنهادهای دیگر از همین دستهبندیمشاهده همه
دربارهی این کتاب یک نفر دیگر به نام فیلیپ د پاویا در همین گودریدز ریویوی خیلی خوبی نوشته که توصیه میکنم بخونید. نکات جالبترش را تکرار میکنم. یکی اینکه حدس میزنه این کتاب کار گوسترایتر باشه، یا نویسندهی پشتپردهای داشته باشه. دوم اینکه روایتی که استراو میده تا جاهایی که به بررسی قضایای تاریخی میپردازه خیلی بهنفع ایرانه و با روایت ما از تاریخ کاملاً هماهنگه. فیلیپ میگه برای آدم شاخصی در حد استراو و در این زمانهی اینترنت که منابع برای همه در دسترسه، ارائهی روایتی جایگزین میتونسته باعث آبروریزی بشه. این را از تغییر محسوس لحن کتاب، وقتی که به قضایای برجام میرسه، میشه فهمید. درحالیکه کتاب در قسمتهای تاریخی نگاهی حتی ضدامپریالیستی داره، وقتی به مذاکرات میرسه، یعنی جایی که دیگر مطالب مال خود جک استراو میشه، دیگه اون حالت ضدامپریالیستی را کمتر داره و لحن «اینگیلیسیها»ی روباهصفت را پیدا میکنه. این نکته دربارهی روایتی هم که از جنگ افغانستان و بهخصوص عراق میده و سکوتی که دربارهی جنگ لیبی میکنه (با اینکه جاهایی اسم ایران و لیبی را کنار هم میاره) مشهوده. در آخر، همونطور که فیلیپ میگه، کتاب برای پیداکردن تصویری کلی از تاریخ دویستسالهی اخیر مناسبه، ولی در جزئیات نمیشه روی اون تکیه کرد، چون تکیهاش یا روی منابع دستدومه یا منبعی ارائه نمیکنه. درواقع، «کار کار انگلیسیها است» روایتی خوشخوان و عامهپسند (بدون بار منفی) است که میشه در عرض دو سه روز تمومش کرد، کاری که خودم هم کردم.
1 سال پیش
2بهخوان
بیشتر تاریخ معاصر ایران هست به روایت استراو. یک چهارم آخر کتاب اما به دوران وزارت خارجه خودش میرسه تا ۲۰۱۸. دو ستاره رو هم برای این بخش دادم که به خوندنش میارزه. الباقی کتاب چیز تازهای نداره. مثل همه مقامات غربی، بعد از اتمام دوره مسئولیت عموما به ادعاهای ایران مُهر تایید میزنن و لب به اعتراف باز میکنن. اعترافات استراو در این موارد بخصوص جنگ تحمیلی و کودتای ۲۸ مرداد هم جالبه در نوع خودش.