دقیق، جادویی و زیبا.
لیلی شبیه بعضی لحظههای همهی مائه. مثل همهی ما که گاهی دوست داریم نامرئی بشیم و هیچکس نه ما رو ببینه و نه صدامون رو بشنوه.
لیلی داره یاد میگیره که صدای درونش رو بشنوه و حتی بلند داد بزنه. با کمک قصهها و البته زندگی که روی سختش رو داره نشون میده.
تای کلر مثل مت هیگ شده یکی از نویسندههای عزیزِ عزیزم.