کتاب|

عمومی|

فلسفه|

شرق

درباره‌ی کتاب هنر جنگ: قدیمی ترین رساله نظامی جهانکتاب هنر جنگ؛ نوشته سان تزو (SUN TZU) قدیمی ترین کتاب استراتژی جنگیدن در دنیاست. تا به امروز همچنان یکی از مهم ترین کتاب های استراتژی جهان است. طوری که از مطالب آن هم در جنگ ها بهره برده می شود و هم در مسائل شخصی در زندگی و به طور وسیعی در حوزه های کسب و کار.سان تزو، تقریباً هم دوره کنفسیوس و کوروش، یک فرمانده نظامی چینی بوده است. هنر جنگ را می توان به عنوان نمونه? بسیار خوبی از آموزه های جنگ نامتقارن یا حداقل تعریف مشخص و واضح از «جنگ نامتقارن» در دوران کهن تلقی نمود. اولین نکته ای که سان تزو روشن می کند این است که نامتقارن ها را می توان در ابعاد و حوزه های مختلفی یافت یا خلق نمود.این کتاب نخستین بار در سال 1997 به زبان فرانسوی ترجمه و سپس نسخه های مختلفی از آن به زبان انگلیسی به چاپ رسیده است. دیری نپایید که کتاب هنر جنگ توانست خود را در بین پرفروش ترین کتاب های دنیا جای دهد و سپس به تمام زبان های زنده دنیا ترجمه گردیده است.هنر جنگ (The Art of War) را می توان نمونه مهمی از آموزه های جنگ نامتقارن در دروان باستان به حساب آورد. از نظر سان تزو، جنگ رقابتی چندسطحی و چند بعدی است که عملیات نظامی و جنگ واقعی تنها بخشی از آن است، ولی همه آن نیست و معتقد است جنگ وسیع تر از میدان کارزار می باشد.نکاتی در مورد سان تزودر ابتدا وو تزو هسو، ضمن معرفی سان تزو به هولو سفارشاتی درباره او کرده است.سان تزو از بومیان وو بوده است.تزو در حال گذراندن دوره بازنشستگی خود بوده و حتی معاصرانش نیز از توانایی جنگاوری وی بی اطلاع بودند.تفسیر دیگری از هنر جنگ سان تزوسون هسینگ یین در مقدمه کتاب خود می گوید: «در دوره سلسله چن و هان، فرماندهان نظامی از هنر جنگ سان تزو بسیار استفاده می کردند؛ اما آن ها آن را اثری اسرارآمیز تلقی می کردند و مایل نبودند این کتاب را به نفع نسل های بعد به یادگار بگذارند.»وی وو اولین کسی بود که تفاسیری درباره آن نوشت. این نوشته ها و تفاسیر بسیار مبهم اند و از آن زمان به بعد هم تعداد ویراست های منتشرشده درباره آن، به ویژه در سلسله تانگ و سونگ، زیاد است.در اواسط دوره سونگ، زمانی که همه مفسران اصلی اثر سان تزو وجود داشتند، چی تیئن پائو کتابی منتشر کرد که از آن استقبال شد. این اثر حاوی هنر جنگ؛ نوشته ی سان تزو به همراه مجموعه ای از تفاسیر نوشته شده 10 نویسنده بود.در متن دیگری نیز چوفو از تا هسینگ مطرح کرده که سان تزو از حامیانی در میان محققان آن دوره برخوردار بوده است؛ اما سون هسینگ یین می گوید: «برخی از این تصورات دلایل خاصی داشته و در برخی دیگر از آن ها دلایلی وجود نداشته است.»استراتژی سان تزوهنر جنگیدن موضوعی بسیار مهم و حیاتی است.در میدان نبرد، برای هر عملیات جنگی، هزار ارابه سنگین و سریع و صدهزار سرباز زره پوش با آمادگی کامل برای انتقال نفرات تا هزاران لی وجود دارد.به طور کلی، بهترین سیاست در جنگ این است که کشور تسخیرشده به صورت کامل و دست نخورده تصرف شود؛ نه اینکه مملکت نابود و ویران شود. باز پس گیری کل یک ارتش بهتر از نابودی آن است، همان طورکه تسخیر یک دولت، یک گروهان یا یک ارتش بسیار بهتر از ازبین بردن آن هاست.جنگاوران خوب و کهنه کار در ابتدا باید خود را در میان دشمن ضعیف و شکننده نشان دهند؛ سپس در فرصت مناسب دشمن را مغلوب کنند.اصول کنترل ارتشی بزرگ، با نفراتی زیاد، همانند کنترل چند نفر محدود است؛ تفاوت آن فقط در چگونگی تقسیم بندی آن هاست.هرکسی که ابتدا، جنگ را شروع می کند و منتظر دشمن می ماند از آمادگی بیشتری برخوردار است و در موضع قدرت قرار دارد. کسی که بعد از او وارد میدان جنگ می شود برای جنگیدن عجله دارد؛ بنابراین خسته است.در طول جنگ فرمان ها را پادشاه به فرمانده ابلاغ می کند.در هنگام جنگ، فرمانده باید فرمان جمع آوری ارتش و متمرکز شدن بر دشمن را از شخص حاکم دریافت کند.زمانی که ارتش اردو زد و علامت های دشمن مشاهده شد، باید به سرعت از کوه ها عبور کنید و در نزدیکی دره ها پناه بگیرید.زمانی که ارتش اردو زد و علامت های دشمن مشاهده شد، باید به سرعت از کوه ها عبور کنید و در نزدیکی دره ها پناه بگیرید.موقعیت زمین از دید سان تزوسان تزو می گوید: «شش نوع زمین را به شرح زیر می توان تشخیص داد:الف) زمین دردسترس (سهل الوصول)(می یائوچن می گوید: «منظور زمینی است که مجهز به جاده های فراوان باشد و امکان برقراری ارتباط با مناطق گوناگون را داشته باشد.»)ب) زمین گرفتار کننده(زمینی که موقعیت تله را فراهم می کند و شبیه تور است.)ج) زمین وقت گذران(زمینی که به شما اجازه می دهد تأخیر کنید.)د) زمینی با گذرگاه های تنگ و باریکه) زمینی با بلندی های شیب دارو) زمین هایی که از دشمن دور هستند.برای استفاده از زمین، این موقعیت را به 9 دسته طبقه بندی می کنند که عبارت اند از: 1 زمین پراکنده، 2 زمین مرزی، 3 زمین منازعه، 4 زمین باز یا ارتباطی، 5 زمین متقاطع، 6 زمین خطرناک، 7 زمین سخت، 8 زمین محصور شده، 9 زمین مرگ بار.سان تزو می گوید: «به پنج طریق می توان با آتش به دشمن حمله کرد:الف) سوزاندن سربازان دشمن در اردوگاهشانب) سوزاندن ذخایر آن هاج) سوزاندن اسباب و لوازمشاند) سوزاندن زرادخانه و انبار مهمات آن هاه) پرتاب مواد آتش زا در میان افراد دشمن.»هنگامی که یک ارتش صدهزار نفری برای لشکرکشی به مناطق دوردست فرستاده می شود، خسارات سنگینی به مردم تحمیل می شود و منابع دولتی از بین می رود. در این شرایط، هزینه روزانه ای که مردم و دولت می پردازند، حدود هزار اونس نقره است. در داخل و خارج منطقه آشوب هایی به وقوع خواهد پیوست، مردم در اثر این هرج ومرج ها خسته خواهند شد و کارهایشان مختل می شود؛ حتی رقمی بالغ بر هفتاد هزار خانوار نیز بیکار خواهند شد.
پیشنهادهای دیگر از همین دسته‌بندیمشاهده همه
دیدگاه کاربران
2 سال پیش
3بهخوان
یادمه به پیشنهاد اردشیر رستمی در برنامه کتاب‌باز خوندمش. خلاصه بگم که تجربه عجیبی بود برام خوندن کتابی با همچین موضوعی و درس گرفتن ازش برای زندگی امروزی.
1 ماه پیش
4بهخوان
"اگر خودت و دشمنتو خوب بشناسی نتیجه صد نبرد هم تو رو نمیترسونه. اگر خودتو بشناسی ولی از دشمنت غافل بشی برای هر پیروزی که بدست میاری یک شکست هم به تو تحمیل میشه. اگر نه خودتو و نه دشمنتو بشناسی در هر نبردی که وارد بشی شکست میخوری." بعضی جملاتش قابل تأمل و جالب بود 🤔 بیخود نیست چینی‌ها بازارهای همه جای دنیا رو گرفتن معلومه تمدن قدیمی و آموزه‌هایی دارن که بهش عمل هم میکنن... این کتاب فقط در مورد میدون جنگ نیست میتونه آموزنده هم باشه البته بیشتر اولاش آموزنده‌ست من صوتیه این کتابو با گویندگی محسن زرآبادی‌پور و با ترجمه رادیو مثلت گوش دادم.
1 سال پیش
3بهخوان
به لطف فیدیبو، صوتی این کتاب رو گوش کردم. اولش که میخواستم دانلود کنم فکر میکردم از این کتابهای انگیزشیه که میخواد هنر رزم علیه زندگی و ناکامی‌هاش رو یاد بده :) ولی بعد دیدم جدی جدی داره درباره لشگرکشی و جاسوسی و قتل و غارت سپاه دشمن صحبت میکنه ... در نوع خودش کتاب جالبی بود، هرچند حوصله‌ی من مجال کامل و دقیق خوندنش رو نداد ...
1 سال پیش
5بهخوان
این 5 عامل که بخشی از کتابن علاوه بر جنگ قابل تعمیم به زندگی هم هستن پنج عامل ضروری برای کسب پیروزی در جنگ: کسی جنگ را می برد که بداند چه موقع حمله کند و چه موقع نه. کسی جنگ را می برد که بداند چگونه با نیروهای زیردست و بالا دست تعامل و همکاری داشته باشد. کسی جنگ را می برد که با تمام نیروهای تحت امر خویش به یک روش صحیح و مهربانانه رفتار کند. کسی جنگ را می برد که خود و نیروهایش آماده و منتظر شرایط غیر آماده ی دشمن باشد. کسی جنگ را می برد که که توانایی های نظامی دارد و باعث دخالت حکمران و یا پادشاه در جنگ نمی شود.