به جذابیت رمان کوری که به نوعی میشه جلد اول این کتاب دونستش نبود اما خیلی بیشتر وارد عمق سیاست های بسته و سرکوبگرایانه شده بود. نویسنده ما رو وارد جلسات دولت و وزیران میکنه و گفتگوها و زاویه دید اونها رو ترسیم میکنه و نشون میده چطور از یک نافرمانی مدنی کوچیک، بحران نظامی و امنیتی میسازن و هر کاری میکنن که حرف مردم رو نفهمند (چون خودشون رو قبول دارن، هر نوع نقد و اعتراضی از مردم، غیر موجه هست).
در این داستان، از شخصیت های رمان کوری هم استفاده شده و مشکل جدید اون جامعه به دوران کوری و شخصیت هایش مرتبط میشه و ...
برای ما که در ایران زندگی میکنیم، رفتار دولت این کتاب رو بهتر میتونیم درک کنیم!
3 ماه پیش
3بهخوان
کتاب خوبی بود ولی بخوام صادق باشم به پای فصل اولش نمیرسید ولی در کل خوب بود. کاملا سیاسی بود و نشون میداد که اون بالاییا خودشون حقیقت رو میسازن، سعی نمیکنن پیداش کنن چون اینجوری بیشتر به نفعشونه.
تا وسطاش یکم برام بورینگ بود ولی وقتی برگشت به اون هفت نفر فصل اول برام جذاب تر شد ولی خب گنگ بود برام که دقیقا چیشد؟ کار وزیر کشور بود؟ خب چطوری هندل شدن همه اینا؟ اگه کار اون نبود بازم چطوری هندل شد اتفاقات؟ چرا خواست بندازه گردن اونا؟
کلا انگار نویسنده جان خوشش نمیاد اخرش یکم آدمو روشن کنه.
در کل کتاب خوبی بود و بعد خوندن کوری پیشنهاد میدم که بخونینش.
1 سال پیش
4بهخوان
شاید اولش کمی خسته کننده باشد ولی ادامه دهید، داستان زیبایی دارد ولی قطعا به زیبایی کتاب کوری نخواهد بود.
1 سال پیش
3بهخوان
به اندازه کوری جذابیت نداشت ولی پایانش به شدت غافلگیر کننده بود