به قصد کتاب ترسناک خواندمش اما تنها چیزی که ندیدم ترس بود.
البته که شاید چند صفحه اخر کمی ترسناک محصوب شود اما از نظر من قطعا نور کم و صدای جیغ آن هم در انتهای داستان به تنهایی نمی تواند کتاب را ترسناک کند.
ادبیات این کتاب سیامک گلشیری کاملا با کتاب های دیگرش متفاوت بود.
و در کل کامی(کامیار)در انتهای داستان چوب اعتماد بی جایش را خورد ، اعتمادی که ضرری زیاد رساند.
به عنوان یک کتاب ایرانی ، غیر ترسناک و کوتاه قابل تحسین بود.
0 سال پیش
5بهخوان
اگه قلم سیامکگلشیری رو دوست دارید این کتاب رو هم حتما بخونید.
داستانش تقریبا شبیه (( داستان انتقام)) از همین نویسنده بود، تو مایه های همون داستانا و اینکه شخصیتای داخل داستان چندتا پسرن مثل بقیه ی کتابای ایشون.
درکل خیلی دوستش داشتم.