دربارهی کتاب دوچرخه عضله سیگارانتشارات چلچله منتشر کرد:
پیشه کارور به عنوان نویسنده به داستانهای کوتاه و شعر اختصاص یافته بود. اوخود را به عنوان کسی که «تمایل به ایجاز و قوت دارد» و «به نوشتن داستانهای کوتاه معتاد است» معرفی کرده است. (در دیباچه «از کجا تلفن میکنم» مجموعهای که در سال 1988 منتشر شد.) دلیل دیگری که برای ایجاز آثار او مطرح میشود این است که «داستان کوتاه و شعر را میتوان در یک نشست نوشت و خواند.» این مسئله برای وی یک انتخاب ساده نبود بلکه ملاحظاتی عملی بود تا او با در نظر داشتن آنها بتواند در کنار شغلهای متفاوت و ناهمگواریاش، به نوشتن نیز برسد. موضوعات و ایدههای آثار او که عموما بر تجربههای کارگری تمرکز دارند. به وضوح انعکاسی از زندگی خودش هستند. سبک نوشتار کارور و بنمایههای آثار او معمولا مانند عناصر سازنده آثار ارنست همینگوی، آنتوان چخوف و فرانتس کافکا است. همچنین او را تاثیر پذیرفته از آثار ابساک بابل، فرانگ اوکانر و پریچت برشمردهاند. با وجود این، به نظر میرسد بیشترین تاثیرپذیری او از جانب چخوف باشد مربوط به اواخر عمر کارور است، آخرین ساعات زندگی چخوف را به تصویر میکشد. عمدتا، کمینهگرایی (مینی مالیسم) به عنوان یکی از ویژگیهای بارز آثار کارور شمرده میشود. پیشتر جان گاردنر به کارور توصیه کرده بود که به جای به کار بردن بیست و پنج کلمه در یک جمله، پانزده کلمه به کار برد و بعدهها لیش به وی توصیه کرده بود که در یک جمله تنها از پنج کلمه استفاده کند. در این دوران بود که کارور اشعاری را برای جیمز دیکی، ویراستار شعر اسکوایر در آن دوران، فرستاد. سبک وی را با عنوان «واقعگرایی کثیف» نیز خواندهاند. این عبارت به گروهی از نویسندگان در سالهای 1970 و 1980 چون ریچارد فورد، توبیاس ولف، آن بیتی، جین آن فیلیپس اشاره دارد کارور با فورد و ولف از نزدیک آشنا بود. این نویسندگان در آثارشان بیشتر بر اندوه و حس فقدان زندگی روزمره مردم عادی تاکید داشتند؛ زندگی روزمره طبقات متوسط و پایین جامعه یا افراد تک افتاده و به حاشیه رانده شدهای که طبق ایدههنری ترو «نومیدی خاموش» را میزیند.
پیشنهادهای دیگر از همین دستهبندیمشاهده همه