دربارهی کتاب خلوتکدهانتشارات کتاب پارسه منتشر کرد:بسیاری از منتقدان، این نمایشنامه را – که با عناوین «در بسته» و «جهنم» نیز ترجمه شده – معروفترین اثر نمایشی سارتر می دانند. شخصیتهای نمایشنامه دو زن و یک مرد هستند که با مرگهایی متفاوت از دنیا رفتهاند وحال در یک جا گرد آورده شدهاند. کار آنان نمایش عذابهای ضمیر انسانهای محروم از آزادی است.خود سارتر درباره ی این اثر روایتی دارد که خلاصه اش چنین است: سه دوستداشتم و خواستم نمایشنامهای بنویسم که هر سه در آن نقشآفرینی کنند و برای آنکه به نظر نرسد یکی را کماهمیتتر از دیگران دانستهام به این تکنیک روی آوردم که هر سه ی آنان در تمام طول نمایش در صحنه حضور داشته باشند.چون گفته ی معروف «جهنم یعنی دیگران» در این اثر آمده، سارتر برای رفع شبهه دراین مورد گفته است: پنداشتهاند که من میخواستم بگویم رابطههای ما با دیگران همواره مسموم است و این رابطهها همیشه جهنمیاند، حال آنکه میخواهم بگویم اگر رابطه با دیگری پیچیده و آلوده باشد، آن وقت دیگری جز جهنم نمیتواند باشد. و توجیه این گفته این است که برای شناخت خودمان، دیگران مهمتر از خودمان هستند. وقتی ما به خودمان فکر میکنیم، با وسایلی که دیگران دربارهمان به ما دادهاند راجع به خود داوری میکنیم. هر چه من راجع به خودم بگویم همیشه داوری دیگران در آن راه مییابد.پیشنهادهای دیگر از همین دستهبندیمشاهده همه
گارسین: "باز کنید! باز کنید! همه چیز را قبول می کنم: پابندها, گازانبرها, سرب مذاب, گیره ها, قیدهای گردن, هرچه که بسوزاند, هرچه که پاره کند, می پذیرم, می خواهم به معنای واقع رنج ببرم. صد بار گزیده شدن بهتر است, شلاق بهتر است, اسید سولفوریک بهتر است از این رنج فکری, از این شبح رنج, که لمس می کند, که نوازش می کند, و هرگز به قدر کافی عذاب نمی دهد."